Świetnie dogaduje się z kotami, oraz małymi dziećmi, do których podchodzi bardzo opiekuńczo. Przede wszystkim jednak trzeba pamiętać, że seter irlandzki to pies myśliwski. Jego duże pokłady energii przejawiają się w ciągłej potrzebie biegania, oraz zabawy, przez co nadaje się raczej dla ludzi aktywnych. Jest to pies inteligentny, który szybko się uczy, a jego brązową sierścią zachwycą się wszyscy miłośnicy czworonogów.
Seter irlandzki – hodowla
Trudno jest powiedzieć kiedy dokładnie rozpoczęła się hodowla czerwonych seterów irlandzkich (Irish Red Setters), jak jeszcze w XIX wieku nazywano tę rasę. Podobno pierwsze wzmianki pojawiły się już w 1570 roku, kiedy to pełnić miał rolę psa myśliwskiego. Bardziej wtedy przypominał spaniele, z którymi zresztą łączą go podobne cechy charakteru. Na przestrzeni kolejnych wieków setery krzyżowano z różnymi rasami psów m.in. foxhoundem, pointerem czy spanielem bretońskim i walijskim, aby w końcu otrzymać ostateczny wynik. Od 1793 roku irlandzka rodzina szlachecka de Freyne zaczęła prowadzić księgę rodową hodowli tych psów i od tamtej pory rasa psów seter zaczęła zdobywać cenne punkty za elegancki wygląd, oraz cechy fizyczne. W 1886 roku w Dublinie powstał nawet klub miłośników tych psów, który organizował liczne festiwale i konkursy. O tych psach mówi się niekiedy „seter myśliwski”, podkreślając ich wspaniały węch, odporność na zmęczenie, oraz bystrość, z jaką zachowują się podczas polowań.
Seter irlandzki – charakter
Charakter seterów irlandzkich jest dosyć łagodny, wydaje się nawet, że są one urodzonymi optymistami. Cenną informacją staje się fakt, że setery irlandzkie nie są psami agresywnymi, a przez to świetnie nadają się jako psy rodzinne. Nie znoszą również kar i krzyków, dlatego dobrze by było, gdyby jego opiekun charakteryzował się opanowaniem w jego tresurze. Warto wiedzieć, że są to psy bardzo inteligentne i lubujące się w różnych grach umysłowych. Szybko się uczą, co może być spowodowane ich wyostrzonym instynktem, przez który nawet w domu będą zachowywały się jak na łonie natury. Seter irlandzki to pies pełen wigoru. Nie przepada za samotnością, dlatego lubi być zabierany na wszelkie przechadzki czy wyprawy. Świetnie czuje się w lesie czy na łące, ale także dzielnie znosi wyprawy górskie. Warto o tym pamiętać, gdyż niewykorzystane pokłady energii mogą odbić się na jego zdrowiu fizycznym, a nawet psychicznym. Staje się on wtedy gnuśny i niesforny, a nawet ma tendencje do niszczenia mebli czy innych sprzętów domowych. Wybiegany będzie odpoczywał u twojego boku, oczywiście zbierając energię na kolejny dzień pełen wrażeń.
Seter irlandzki – wygląd i pielęgnacja
Psy setery irlandzkie to duże zwierzęta, o harmonijnej i umięśnionej sylwetce. Wysokość u samców dochodzi do 67 cm, a u samiczek do 62 cm. Mimo tego nie są one zbyt ciężkie, co może być zasługą ich trybu życia. Waga seterów irlandzkich waha się dla samców pomiędzy 20-25kg, a dla samic 18-23kg. Psy te zostały wychodowane do polowania, przez co mają wyostrzone zmysły, bystry umysł, no i są równie aktywne, a to wpływa na zachowanie dobrej kondycji. Swoją reputację zdobyły dzięki głębokiemu mahoniowemu kolorowi sierści, który jest ich wizytówką. Chociaż niekiedy można napotkać białe w brązowe łatki, to raczej nie widzi się seterów inaczej umaszczonych. Ich długie i jedwabiste włosy wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Sierść rozczesujemy grzebieniem lub szczotką, aby nie zrobiły się kołtuny. Można to wykonywać raz w tygodniu, a do tego spryskiwać włosy specjalnym preparatem lub wodą ze spryskiwacza, aby ułatwić sobie zadanie. Psy często linieją (szczególnie wiosną) dlatego rozczesywanie sierści usunie niepotrzebny podszerstek. Setery irlandzkie kąpiemy używając szamponów dla psów długowłosych. Niektóre zawierają proteiny jedwabiu, które wygładzają włosy, oraz dzięki którym sierść się nie splątuje. Dzięki odpowiednim kosmetykom sierść seterów zostanie dodatkowo odżywiona i nabierze połysku, a to zapewni im niezbędną czystość. Pamiętać też trzeba o odpowiednim strzyżeniu, chociaż seterów nie strzyże się na krótko. Najczęściej skraca się włosy w uszach, na brzuchu, na szyi i na ogonie.
Żywienie setera irlandzkiego
Rasa psów seter cechuje się dobrym zdrowiem, jednak wypada również wesprzeć je odpowiednią dietą. Żywienie seterów irlandzkich nie jest skomplikowaną kwestią, jednak należy pamiętać o kilku rzeczach. Pokarm powinien być dostosowany do wieku psa, jego aktywności, oraz stanu zdrowia, dlatego wybierając karmę należy kierować się zasadami zdrowego żywienia. Karma dla seterów irlandzkich powinna być wysokiej jakości i spełniać wszystkie zapotrzebowania na witaminy i mikroelementy. Powinna być sycąca i nie opierać się jedynie na składnikach mięsnych, ale również na dodatkach warzywnych. Po posiłku pies powinien odpocząć ok. 1 godziny, aby zjedzone pożywienie mu nie ciążyło podczas przechadzki na dworze. Pies powinien mieć również ciągły dostęp do świeżej wody pitnej. Tego typu posiłek powinien być podawany psu do trzech razy dziennie.
Seter irlandzki – ile żyje i choroby
Średnia życia setera irlandzkiego to ok. 12-14 lat. Cieszą się one raczej dobrym zdrowiem i wytrzymałością, chociaż narażone są również na wiele dolegliwości, wśród których jest również kilka o podłożach genetycznych. Najczęstsze choroby seterów irlandzkich to m.in.:
- dysplazja stawów biodrowych,
- dysplazja stawów łokciowych,
- choroby nowotworowe,
- celiakia,
- pierwotny łojotok i hiperkeratoza.
Dysplazje są chorobami dziedzicznymi, które powodują kulenie już u szczeniąt. Objawiają się w nieprawidłowej budowie, a w konsekwencji zwyrodnieniu stawów łokciowych lub biodrowych. Celiakia lub enteropatia glutenowa, to schorzenie o podłożu immunologicznym, przejawiające się w nietolerancji glutenu, ale także w stanach zapalnych błony śluzowej. Również jest to choroba predysponowana genetycznie. Pierwotny łojotok i hiperkeratoza to choroby charakteryzujące się rogowaceniem lub przerostem naskórka, polegające na zaburzeniach keratynizacji. Może to wywoływać u psów boleści, swędzenie, a także łupież na całej powierzchni ciała.
Ponadto pies może cierpieć na różne choroby spowodowane owrzodzeniem czy nieżytem, m.in.:
- zapalenie rogówki/siatkówki,
- nieżyt żołądka,
- nadczynność tarczycy,
- stany zapalne uszu,
- niewydolność zwieracza cewki moczowej.
We wszystkich tych przypadkach niezwłoczny jest kontakt ze specjalistą weterynarzem.
Seter irlandzki – dla kogo i cena
Hodowla seterów irlandzkich nie jest skomplikowana, chociaż nie spełnienie wymagań, jakie irlandzki seter stawia przed opiekunem, skutkuje w różnych problemach wychowawczych i zdrowotnych. Chociaż psy te wydają się być eleganckie i rodzinne, to są także trudne w hodowli. Od swoich opiekunów wymagają dużej aktywności, jako że same są bardzo aktywne. Chociaż są raczej spokojne, to nie wydają się być typowymi psami kanapowymi. Są bardzo opiekuńcze w stosunku do dzieci, w końcu są również psami stróżującymi, oraz lojalne dla dorosłych. Pies rasy seter to wspaniały kompan do wszelkich wycieczek, lubi pływać, a także doskonale sprawdzi się w roli biegacza, podążając za nami na joggingu czy wyprawie rowerowej. Jest niezmordowany i przyjaźnie nastawiony do ludzi, chociaż trzeba również go odpowiednio wyszkolić. Trening powinien wymagać cierpliwości i pozytywnej motywacji. Ponieważ psy te lubią ruch i aktywność, trenowanie również nie powinno sprawiać im zbytniego problemu. W koszty utrzymania takiego zwierzaka należy wpisać, oprócz pożywienia i zabawek, także wizyty u weterynarzy czy behawiorystów, którzy dopilnują, aby zwierzak rozwijał się prawidłowo. Cena setera irlandzkiego zawiera się w przedziale od 3000 do 4000 zł i tyle zapłacimy już za szczeniaka. Cena może się różnić w zależności od płci, pochodzenia czy wieku zwierzaka, a później … wystarczy mieć dużo wolnego na spędzanie czasu ze swoim pupilem.
Dla kogo seter irlandzki będzie właściwym psem? Opinie na temat seterów są podzielone. Zwolennicy będą zachwyceni ich żywiołowym charakterem, oraz łagodnym, usposobieniem, jednak przeciwnicy będą poszukiwali psów mniejszych, spokojniejszych lub krótkowłosych. Z natury setery irlandzkie są psami myśliwskimi, a nie salonowymi, dlatego na jego hodowlę zdecydują się ci, którzy mają odpowiednio duży wybieg, bądź zamiłowanie do długich spacerów.
Zobacz także:
